Eiland

Soms is het net alsof

de wereld hier eindigt

Wanneer het land overgaat 

in het oneindige geruis

Het grote water dat 

neemt en geeft  

En de mensen die goedkeurend

dit samenspel aanschouwen 

 

Ik vind hier mijn zicht op later

en de relativering van alle dag 

De zandkorrels die blijven kleven

aan mijn handen

als herinneringen die 

vast willen houden aan wat 

hier gevonden is  

 

Ik mag mezelf 

gelukkig prijzen 

omgevend door eenvoud

op een dag vol schoonheid

en poëtische vergezichten voor de boeg

Morgen vertrekt de boot op tijd

maar morgen komt hier altijd veel te snel

En het vertrek is daarom altijd veel te vroeg

Crash and Burn

 

Het is niet het

omhelzen zonder aanraken

Het strelen zonder betasten

De woorden die verdampen

als ik in stilte naast jou

mijn gedachten deel

 

Het zijn niet de vlinders

die aarzelend vliegen

Wel willen maar niet durven

Angstig voor het noodweer

als ik je vertel

wat ik je eigenlijk zeggen wil

 

Het is niet het

niet rusten op mijn schouder

van jouw hoofd met zorgen

Terwijl ik met zachtmoedig streven

beetjes verlichting aanbied

 

Het is de wezenlijkheid

van de dag

De essentie waar ik met

hoge snelheid op land

Stukjes illusies zonder spoor

plotseling  in een moment

achter mij verbrand

Berkenluwte

 

Ik wil vandaag

de dag beleven

iedere seconde tellen

en haar namen geven  

Zodat de kleur 

van elk moment 

zich vermengt met 

het gevoel van nu 

 

Ik wil vandaag 

drempels leggen 

voor de scharnieren

van de dag 

Zodat de tijd 

niet verstrijkt 

omdat morgen 

zich opdringt aan 

hetgeen vandaag 

aan mij wil laten zien 

 

Ik wil schuilen

in de berkenluwte 

van het oneindig 

hier zijn 

In de bossen die

geen verwachting hebben 

maar geduldig wachten

en inhaleren 

totdat er niets meer

in te ademen is   

Samen

Als we licht zien na het donker
en we plus zien na de min

Dan is er ruimte voor iets nieuws
staan we samen aan een nieuw begin

Als ik woorden niet kan zeggen
omdat mijn hart in raadsels is gehuld

Jij mijn gedachten wel uit kunt leggen
heb je me als een puzzelstuk aangevuld

Als jij het zonlicht bent overdag
ben ik de warmte in de nacht

Wankel je door wat het leven
heeft aangericht 
dan ben ik er en 
herstellen we zo het evenwicht

We zijn geen engelen
en leven niet altijd in een liefdesroman

Maar jij en ik 
dat is iets van onszelf
en wat de ander geven kan

Spontane impulsiviteit 

Hoeveel kun je incasseren
Hoe groot is jouw loyaliteit
Wanneer zijn lieve woorden
teveel voor jou
waardoor je er niet meer 
door wordt verblijd 

Wanneer is spontaan
niet meer leuk
En gaan mijn impulsen 
voor jou te vlug
Is een gedicht niet langer
als een toverspreuk 
Maar eerder tien stappen terug

Wat kan ik nog zeggen
als ´houden van´
de lading teveel dekt 
en er iedere minuut 
meer van jouw verwarring 
bij mij wordt opgewekt

Over spijt kan ik niet praten
Spontaniteit heeft mij 
nog nooit geschaad
Impulsiviteit 
was meer dan je hebben kon
nu jouw leven 
het mijne langzaam
maar zeker verlaat

Held

Graag zou ik een held voor je zijn
dan snelde ik naar je toe
en verloste ik je van het blok aan je been
dan zou je weer lachend door het leven gaan
Genietend van je vrijheid
met mij als held om je heen

Ik zou bergen voor je verzetten
het opnieuw ordenen van de dierenriem
de leeuw veranderen in een vlinder
Als ik daarmee bereiken kan
dat ik jouw liefde verdien

De wereld lijkt een vrolijker decor
als je een stukje van jezelf
in een ander vindt
Het voelt aangenaam
te weten dat je niet alleen staat
jij en ik zijn eensgezind

Graag zou ik een held voor je zijn
ik pluk elke bloem ter wereld
en verzend ze aan je
in bossen van een miljard
Als held staat niets mij in de weg
om te verduidelijken
het opgetogen gevoel
in mijn hart